ΑΣΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

                                                  2018-2022

Η “Χαρτογράφηση” του αστικού περιβάλλοντος μέσα από τα συστήματα που το διέπουν, είναι αντικείμενο έρευνας μεγάλου μέρους του έργου μου ως αποτύπωμα της εξέλιξης του ανθρώπου.

Το έργο “Μητρό-πολις” μολύβια σε χαρτομάζα κοίλης φόρμας είναι μια σειρά από Ονειρικές Αρχετυπικές πόλεις ειδομένες από ψηλά, που στην πορεία του έργου εξελίχθηκαν

ασυνείδητα από πόλεις παρόμοιες με το Τσατάλ Χουγιούκ (την πρώτη πραγματική πόλη του ανθρώπου), σε virtual reality πόλεις του matrix. 

Ειδομένη από απόσταση είναι μια οργανική φόρμα που σε ελκύει να πλησιάσεις και να εξερευνήσεις τους εσωτερικούς της χώρους. 

Η αποκομμένη από την οργανική ζωή της φύσης τσιμεντούπολη όπου «μέσα» της οι σύγχρονοι «δεσμώτες», αποστειρωμένοι και εφησυχασμένοι απο τις ανέσεις και την ψευδή ασφάλεια ως έμβρυα στην μήτρα, βιώνοντας την ψευδαίσθηση μιας ασφαλούς ιδιωτικότητας, μεταβάλλονται σιγά-σιγά σε πανομοιότυπα αντίγραφα δεδομένων μοντέλων (data models).

Το μοντέλο του “κατακόρυφου χωριού” του Le Corbusier δεν λειτούργησε .Τα σπίτια μηχανές όπως έλεγε όπου οι άνθρωποι θα βρουν την ηρεμία ,έγιναν κλωβοί απομόνωσης. Ναι μεν ησύχασαν απο την επεκτατικότητα της φύσης και τον μόχθο, αλλά ταυτόχρονα έχασαν και την επαφή με τους κύκλους της . Η πόλις από κοιτίδα πολιτισμού εγινε μήτρα που εκτρέφει αποστειρωμένα υβρίδια ,κήτος που καταπίνει την ενέργεια των ανθρώπων

  URBAN MYTHOLOGY

                                                  2018-2022

The depiction of the urban environment through the systems that  constitute it is the object of research for a large part of my work as an imprint of human evolution.

«Μητρό-πολις( Metropolis)”, “Urban inner scapes” pencils on paper mass convex form

“Metropolis” coming from the Greek words μήτηρ- mother mḗtēr -matris-matrix and  polis-city.

Above views of dreamy archetypal cities, which in the course of the work evolved unconsciously from cities similar to Çatal Huyuk  (the most ancient human settlement),into the virtual reality cities of the matrix.

An organic form viewed from a distance, it draws you to enter into its “internal” spaces.

Cut off from the organic life of nature, the concrete city, in there close the contemporary “Desmots” ,living  the illusion of a secure privacy, they mutate slowly into identical copies of data models.

Le Corbusier's model of the "vertical village" did not work. The machine houses, as he said, where people will find peace, became isolation cages. Τhey were relieved by the expansiveness of nature and the toil, but at the same time they also lost contact with its circles. The city from a cradle of civilization became a behemoth that swallows the energy of people.